Sunday in the Park
for Eb Horn and Brass Band
Sheet Music

Brass Band and Horn[s] - Grade 4

SKU: BT.AMP-420-030

For Eb Horn and Brass Band. Composed by Philip Sparke. Elite Series. Solo & Concerto. Set (Score & Parts). Composed 2016. Anglo Music Press #AMP 420-030. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-420-030).

English-German-French-Dutch.

Sunday in the Park was written for tenor horn virtuoso Sheona White, and commissioned by her partner, Matt Wade, as a Christmas present. Composer Philip Sparke had known and admired Sheona's playing for many years, having produced her firstsolo CD and written pieces for her previously. Both composer and performer are huge fans of the late Karen Carpenter, Sheona in part modelling her sound on the singer's sultry voice; so it was decided that this new solo would be a piece which, whilstnot being a 'Carpenters' pastiche, paid tribute to their relaxed style and rich harmonic language. Sunday in the Park opens with an accompanied cadenza for the soloist, which leads to a gentle rhythmic melody with a laid-back feel. This istaken up by the band but the soloist sparks a change of mood by introducing a faster light rock interlude. This reaches a climax, at which point the music unwinds until the original mood returns. A variation on the original melody leads to a shortcadenza from the soloist, which brings the work to a peaceful close.

Sunday in the Park is geschreven voor Sheona White, een ware virtuoos op de althoorn, in opdracht van haar partner, Matt Wade, die het haar gaf als kerstgeschenk. Componist Philip Sparke is al jarenlang kenner en bewonderaar van hetalthoornspel van Sheona. Hij heeft haar eerste solo-cd geproduceerd en al eerder stukken voor haar geschreven. Zowel de componist als de uitvoerende zijn grote fans van de legendarische Karen Carpenter; Sheona baseert haar sound zelfs gedeeltelijk opde zwoele stem van deze zangeres. Daarom is dit solowerk een eerbetoon geworden aan de relaxte stijl en rijke harmonische taal van de Carpenters hoewel het niet gaat om een potpourri van bekende nummers. Sunday in the Park begint met eenbegeleide cadens voor de solist, die uitmondt in een soepele, ritmische melodie met een ontspannen feel. Die melodie wordt overgenomen door het orkest, waarop de solist een sfeerverandering teweegbrengt met de introductie van een sneller tussenspelin een lichte rockstijl. Dit gedeelte bereikt een climax, waarna de muziek weer tot rust komt en de oorspronkelijke stemming terugkeert. Een variatie op de originele melodie leidt naar een korte cadens van de solist, gevolgd door een sfeervolleafronding.

Sunday in the Park war ein Weihnachtsgeschenk fur die Althornvirtuosin fur Sheona White, geschrieben im Auftrag ihres Partners Matt Wade, der ebenso wie Philip Sparke ein grosser Fan der verstorbenen Sangerin Karen Carpenter ist. So gerietdieses Stuck zu einer wurdigen Hommage an den entspannten Stil und die reichhaltige harmonische Sprache der Carpenters, die klanglich sogar an die Stimme Karen Carpenters erinnert.

Sunday in the Park (Un Dimanche au Parc) a ete ecrite pour Sheona White, virtuose du saxhorn alto, et commandee par son partenaire, Matt Wade, comme cadeau de Noel. Le compositeur Philip Sparke connaissant et admirant Sheona depuislongtemps, avait precedemment produit son premier CD en solo et ecrit des pieces pour elle. La saxhorniste, tout comme le compositeur, est une fan inconditionnelle de Karen Carpenter, modelant en partie ses sonorites sur la voix voluptueuse de lachanteuse. Il fut donc decide que ce nouveau solo serait une piece qui, sans etre un pastiche des Carpenters, rendrait hommage leur style decontracte et leur riche langage harmonique. Sunday in the Park debute avec une cadence accompagneepour la soliste suivie d'une melodie delicatement rythmique et detendue. Cette melodie est reprise par l'ensemble mais la soliste engendre un changement de climat avec l'introduction d'un interlude plus rapide de style rock. La musique atteint sonpoint culminant, puis s'apaise pour revenir au climat du debut. Une variation sur la melodie d'origine mene une courte cadence de la soliste qui conduit la piece une conclusion tranquille.