Gimme Five!
for Four Clarinets and Percussion
Sheet Music

Item Number: 21048761
5 out of 5 Customer Rating

Taxes/VAT calculated at checkout.

4 Clarinets and Percussion - intermediate

SKU: BT.DHP-1074210-070

For Four Clarinets and Percussion. Composed by Andrew Robertson. De Haske Instrumental Series. Set (Score & Parts). Composed 2007. 8 pages. De Haske Publications #DHP 1074210-070. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1074210-070).

ISBN 9789043126359. 9x12 inches. English-German-French-Dutch.

Dedicated to the first worldwide hit in 5/4 - Take Five, Gimme Five! uses a rhythm that is identical to the classic jazz hit. It also reflects the semi-modal approached used by saxophonist Paul Desmond when he performed one of the few jazz melodies that is instantly recognisable. This swinging piece will bring back memories of the Dave Brubeck Quartet and will be extremely popular with both players and audiences.

Dit is een ode aan de eerste wereldwijde hit in de 5/4 maatsoort - Take Five van saxofonist Paul Desmond. Het basisritme is identiek aan dat van Take Five, namelijk een groepje van drie gevolgd door een groepje van tweekwartnoten. Behalve het ritme weerspiegelt Gimme Five de semi-modale benadering van Desmonds klassieker. In de openingspassage komen frasen van steeds twee maten naar voren, die op elkaar worden gestapeld, waardoor hetmodale effect wordt gecreeerd. Een geslaagde compositie, die niet onderdoet voor Desmonds klassieker!

Gimme Five! ist dem ersten weltweiten Hit im 5/4-Takt gewidmet - Take Five vom Saxophonisten Paul Desmond. Ausser der rhythmischen Ahnlichkeit, spiegelt sich in Gimme Five! auch der semi-modale Ansatz von Desmonds Klassiker wider. In den Eroffnungstakten erzeugen zweitaktige ubereinander gelagerte Ostinato-Phrasen den modalen Effekt. Eine gelungene Komposition, die sich hinter Desmonds Klassiker nicht zu verstecken braucht!

Gimme Five! e un omaggio musicale al primo grande successo in 5/4, Take Five del sassofonista Paul Desmond. La pulsazione fondamentale e identica a quella del jazz classico. Oltre all'assomiglianza ritmica, i due brani condividono l'approccio semi-modale utilizzato da Paul Desmond.