Sunday in the Park
for Eb Horn and Brass Band
by Philip Sparke
Brass Band - Sheet Music

Item Number: 20989032
3.8 out of 5 Customer Rating
Price reduced from $20.95 to $19.90
Order On Demand
  • Ships in 2 to 3 weeks

Taxes/VAT calculated at checkout.

Instruments
Ensembles
Composers
Publishers
Formats
Item Types
Levels
Brass Band and Horn Solo - Grade 4

SKU: BT.AMP-420-130

For Eb Horn and Brass Band. Composed by Philip Sparke. Elite Series. Score Only. Composed 2016. Anglo Music Press #AMP 420-130. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-420-130).

English-German-French-Dutch.

Sunday in the Park was written for tenor horn virtuoso Sheona White, and commissioned by her partner, Matt Wade, as a Christmas present. Composer Philip Sparke had known and admired Sheona’s playing for many years, having produced her firstsolo CD and written pieces for her previously. Both composer and performer are huge fans of the late Karen Carpenter, Sheona in part modelling her sound on the singer’s sultry voice; so it was decided that this new solo would be a piece which, whilstnot being a ‘Carpenters’ pastiche, paid tribute to their relaxed style and rich harmonic language. Sunday in the Park opens with an accompanied cadenza for the soloist, which leads to a gentle rhythmic melody with a laid-back feel. This istaken up by the band but the soloist sparks a change of mood by introducing a faster light rock interlude. This reaches a climax, at which point the music unwinds until the original mood returns. A variation on the original melody leads to a shortcadenza from the soloist, which brings the work to a peaceful close.

Sunday in the Park is geschreven voor Sheona White, een ware virtuoos op de althoorn, in opdracht van haar partner, Matt Wade, die het haar gaf als kerstgeschenk. Componist Philip Sparke is al jarenlang kenner en bewonderaar van hetalthoornspel van Sheona. Hij heeft haar eerste solo-cd geproduceerd en al eerder stukken voor haar geschreven. Zowel de componist als de uitvoerende zijn grote fans van de legendarische Karen Carpenter; Sheona baseert haar sound zelfs gedeeltelijk opde zwoele stem van deze zangeres. Daarom is dit solowerk een eerbetoon geworden aan de relaxte stijl en rijke harmonische taal van de Carpenters hoewel het niet gaat om een potpourri van bekende nummers. Sunday in the Park begint met eenbegeleide cadens voor de solist, die uitmondt in een soepele, ritmische melodie met een ontspannen feel. Die melodie wordt overgenomen door het orkest, waarop de solist een sfeerverandering teweegbrengt met de introductie van een sneller tussenspelin een lichte rockstijl. Dit gedeelte bereikt een climax, waarna de muziek weer tot rust komt en de oorspronkelijke stemming terugkeert. Een variatie op de originele melodie leidt naar een korte cadens van de solist, gevolgd door een sfeervolleafronding.

Sunday in the Park war ein Weihnachtsgeschenk für die Althornvirtuosin für Sheona White, geschrieben im Auftrag ihres Partners Matt Wade, der ebenso wie Philip Sparke ein großer Fan der verstorbenen Sängerin Karen Carpenter ist. So gerietdieses Stück zu einer würdigen Hommage an den entspannten Stil und die reichhaltige harmonische Sprache der Carpenters, die klanglich sogar an die Stimme Karen Carpenters erinnert.

Sunday in the Park (Un Dimanche au Parc) a été écrite pour Sheona White, virtuose du saxhorn alto, et commandée par son partenaire, Matt Wade, comme cadeau de Noël. Le compositeur Philip Sparke connaissant et admirant Sheona depuislongtemps, avait précédemment produit son premier CD en solo et écrit des pièces pour elle. La saxhorniste, tout comme le compositeur, est une fan inconditionnelle de Karen Carpenter, modelant en partie ses sonorités sur la voix voluptueuse de lachanteuse. Il fut donc décidé que ce nouveau solo serait une pièce qui, sans être un pastiche des Carpenters, rendrait hommage leur style décontracté et leur riche langage harmonique. Sunday in the Park débute avec une cadence accompagnéepour la soliste suivie d’une mélodie délicatement rythmique et détendue. Cette mélodie est reprise par l’ensemble mais la soliste engendre un changement de climat avec l’introduction d’un interlude plus rapide de style rock. La musique atteint sonpoint culminant, puis s’apaise pour revenir au climat du début. Une variation sur la mélodie d’origine mène une courte cadence de la soliste qui conduit la pièce une conclusion tranquille.