Gran Finale - Atto II
dall' opera Aïda
by Giuseppe Verdi
Concert Band - Sheet Music

Item Number: 21133173
3.6 out of 5 Customer Rating
Price reduced from $52.95 to $50.30
Order On Demand
  • Ships in 2 to 3 weeks
See more offers for this item

Taxes/VAT calculated at checkout.

Ensembles
Composers
Arrangers
Publishers
Formats
Item Types
Levels
Concert Band/Harmonie - Grade 4

SKU: BT.0658-00-140-M

Dall' opera Aïda. Composed by Giuseppe Verdi. Arranged by Franco Cesarini. Mitropa Classics. Score Only. Composed 2000. Mitropa Music #0658-00-140 M. Published by Mitropa Music (BT.0658-00-140-M).

The triumphal march from Aida is probably one of the best known classical works of all times. This superb transcription by Franco Cesarini retains the exciting spirit of the original. As always his name guarantees good quality - quality combined with the joy of recognition.

Na de overweldigende première van Nabucco (1842) was Verdi een beroemd man. Binnen een tiental jaren vloeiden er zo’n twintig opera’s uit zijn pen. Maar na de première van Un ballo in maschera in 1859 liep Verdi’s operaproductie sterk terug. Dit was deels te verklaren door het feit dat hij lid was geworden van het Italiaanse Parlement (1861-1865), en deels doordat hij teleurgesteld was in de Italiaanse operawereld. Hij weigerde nog langer voor de Italiaanse operahuizen te componeren; in de dertig jaren die volgden schreef hij uitsluitend opera’s voor buitenlandse opdrachtgevers. Zo kwam er in 1869 van de Opera van Cairo in Egypte het verzoek om een opera teschrijven als feeststuk voor de opening van het Suezkanaal. Dit zou de opera A da worden.De Gran Finale uit de tweede acte is een complex gedeelte uit de opera omdat er in één en dezelfde scène veel verschillende personages voorkomen die zeer contrasterende gevoelens hebben. De scène begint met de intocht in het Oude Egypte van de Egyptische veldheer Radamès met zijn troepen die zojuist Ethiopië hebben verslagen. De Egyptenaren zingen een overwinningslied voor hun held en er klinkt trompetgeschal - de bekende triomfmars - om de held te verwelkomen. Onder hen is ook de slavin A da (eigenlijk een Ethiopische prinses) die heimelijk verliefd is op Radamès - en vice versa. Tot haar grote schrik ziet zij dat haar vader (de koning van Ethiopië) zich onder de gevangenen bevindt. Dan besluit Radamès tegen de wil van zijn priesters - en uit liefde voor A da - om de gevangenen te laten gaan. Alleen A da’s vader moet blijven op bevel van de farao van Egypte. Aan het slot van deze acte kondigt de koning aan dat Radamès als beloning voor zijn overwinning met zijn dochter Amneris zal trouwen en zijn troonopvolger wordt. Iedereen is blij en viert feest, terwijl Radamès en A da de wanhoop nabij zijn.Deze transcriptie voor harmonieorkest van de hand van Franco Cesarini volgt nauwgezet Verdi’s originele partituur.

Durch die überaus erfolgreiche Premiere von Nabucco (1842) wurde Verdi schlagartig berühmt. Innerhalb von zehn Jahren entstanden rund zwanzig Opern. Erst nach der Premiere von Un ballo in maschera (Ein Maskenball) nahm seine Opernproduktion drastisch ab. Der Grund hierfür ist einerseits in seiner Mitgliedschaft im italienischen Parlament (1861-1865), andererseits in der Enttäuschung von der Opernwelt seines Landes zu suchen. Er weigerte sich fortan, für italienische Opernhäuser zu schreiben und arbeitete in den folgenden dreißig Jahren nur noch für ausländische Auftraggeber. Unter ihnen war die Oper von Kairo, von der Verdi den Auftrag für eine Komposition zurfeierlichen Eröffnung des Suez-Kanals erhielt. Auf diese Weise entstand die im Alten Ägypten spielende Oper Aida.Das Große Finale aus dem zweiten Akt ist ein komplexer Abschnitt der Oper, da hier in einer einzigen Szene viele verschiedene Figuren und gegensätzliche Gefühle vereint sind. Die Szene beginnt mit dem Aufmarsch des ägyptischen Heerführers Radamès und seiner Truppen, die gerade die Äthiopier besiegt haben. Die Ägypter stimmen für ihren Helden einen feierlichen Gesang an, Trompeten spielen zu seiner Begrüßung den bekannten Triumphmarsch. Unter den jubelnden Menschen befindet sich auch die Sklavin Aida, die eigentlich eine äthiopische Prinzessin ist. Sie und Ramadès lieben einander im Verborgenen. Zu ihrem Schrecken erkennt sie unter den Gefangenen ihren Vater, den König der Äthiopier. Ramadès beschließt aus Liebe zu Aida und gegen den Willen seiner Priester, die Gefangenen freizulassen. Nur Aidas Vater bleibt auf Befehl des Pharaos gefangen. Jener gibt gegen Ende des Aktes bekannt, dass er Radamès zum Lohn für den Sieg mit seiner Tochter Amneris verheiraten und ihn zu seinem Nachfolger ernennen wird.Alle feiern in freudiger Feststimmung, bis auf Ramadès und Aida, die verzweifelt sind.Die Transkription von Franco Cesarini hält sich eng an Verdis Originalpartitur.

La création de Nabucco en 1842 est un succès retentissant pour Verdi qui devient alors le compositeur le plus connu de son temps. Au cours des dix années suivantes, il écrit environ vingt opéras. Mais partir de 1859, après la première d’Un Ballo in Maschera (“Un Bal Masqué”), la production de Verdi commence décroître, ce qui peut s’expliquer en partie par le fait qu’il était devenu député au parlement italien (1861-1865) et également par le fait qu’il était déçu par le monde de l’opéra en Italie. Dès lors, il refuse des commandes adressées par des opéras italiens et, durant les trente années qui suivent, reçoit et accepte principalement des offres venant del’étranger. En 1869, par exemple, l’Opéra du Caire demande Verdi de composer une œuvre pour célébrer l’inauguration du canal de Suez. C’est ce projet qui allait donner naissance l’opéra A da. Le Gran Finale extrait de l’acte II est une scène de l’opéra dont l’action, située dans l’Égypte ancienne, est relativement complexe puisqu’elle réunit dans un seul tableau un grand nombre de personnages éprouvant des sentiments contrastés. Le passage s’ouvre sur le retour triomphal du général égyptien Radamès et de ses troupes après leur victoire sur l’armée éthiopienne. Radamès est accueilli en héros : les Égyptiens chantent pour célébrer sa victoire et les trompettes font résonner un air victorieux - la célèbre marche triomphale. Parmi la foule se trouve A da, une esclave, qui se révèle en fait être princesse d’Éthiopie et qui est liée Radamès par un amour secret. A da découvre avec effroi que son père, le roi d’Éthiopie, se trouve parmi les prisonniers. Par amour pour A da et contre la volonté des prêtres, Radamès décide d’accorder la liberté aux captifs. Tous les prisonniers sont rel chés, l’exception du père d’A da, qui doit rester au service du Pharaon. la fin de l’acte, ce dernier annonce qu’il offre Radamès la main de sa fille Amneris et qu’en récompense de sa victoire, il deviendra son successeur. Tandis que les célébrations

Dopo la fortunata prima di Nabucco (1842), Verdi diventò molto famoso. Nei dieci anni successivi egli compose una ventina di opere, ma dopo la prima di Un ballo in maschera nel 1859 la sua produzione operistica si ridusse notevolmente. Questo può essere in parte attribuito al fatto che dal 1861 al 1865 fu un membro del Parlamento italiano, ma anche alla sua insoddisfazione per il mondo operistico italiano. A lungo si rifiutò di comporre per i teatri italiani e per trent’anni scrisse solo su commissioni provenienti dall’estero. Nel 1869 l’Opera de Il Cairo (Egitto) chiese a Verdi di comporre un’opera che sarebbe servita per celebrare l’apertura del Canale di Suez.Questo lavoro divenne l’Aida.Il Gran Finale dal secondo atto è una parte dell’opera davvero complessa perché consiste in una singola azione con molti differenti caratteri contrastanti. La scena si apre con l’ingresso del generale egiziano Radames che marcia assieme alle sue truppe dopo aver sconfitto gli etiopi. Gli egiziani intonano un canto che celebra il loro eroe, mentre la famosa marcia trionfale (affidata alle trombe) d il benvenuto a Radames. In scena c’è anche la schiava Aida (che è una principessa etiope) segretamente innamorata di Radames, e corrisposta. Con grande spavento, Aida scopre che suo padre, il Re d’Etiopia, è fra i prigionieri. Radames decide, contro il volere dei suoi sacerdoti e per amore di Aida, di liberare i prigionieri eccetto il padre di Aida che deve restare al comando del Faraone d’Egitto. Alla fine di questo atto, il Faraone annuncia che Radames deve sposare la figlia Amneris e diventare suo successore, come ricompensa per la sua vittoria.Tutti sono felici e festanti, mentre Radames e Aida sono disperati.Questa trascrizione per banda del compositore elvetico Franco Cesarini segue fedelmente la partitura originale di Verdi.